Byli kierownicy i i dyrektorzy Archiwum UJ
Profesor dr hab. Krzysztof Ożóg (dyrektor w latach 2012 - 2022)
Urodził się w 1956 r. w Sokołowie Małopolskim, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące. W latach 1975-1979 studiował historię na UJ. Doktorat uzyskał w 1987 r., habilitację w 1996 r., tytuł profesora nauk humanistycznych w 2005 r. W 1979 r. pracował w Zespole Dziejów Krakowa w Instytucie Historii PAN, a od 1980 r. w Instytucie Historii UJ w Zakładzie Historii Średniowiecznej Polski. Od 2006 r. kierownik tego Zakładu (obecnie kierownik Pracowni Historii Polski Średniowiecznej i Katedry Historii Średniowiecznej IH UJ). Był także związany z Uniwersytetem Rzeszowskim. W latach 2012-2022 dyrektor Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zainteresowania badawcze koncentruje na dziejach Polski średniowiecznej, historii Kościoła, kultury intelektualnej i uniwersytetów w Polsce i Europie Środkowej. Najważniejsze publikacje: „Kultura umysłowa w Krakowie w XIV wieku. Środowisko duchowieństwa świeckiego” (1987), „Intelektualiści w służbie Królestwa Polskiego w latach 1306-1382” (1995), „Uczeni w monarchii Jadwigi Andegaweńskiej i Władysława Jagiełły (1384-1434) (2004), „Korona i krzyż. czasy Piastów i Jagiellonów” (2012), „966. Chrzest Polski” (2016). Współautor zbiorowego opracowania „Ziemie polskie wobec Zachodu. Studia nad rozwojem średniowiecznej Europy” (2000), autor licznych biogramów w „Polskim Słowniku Biograficznym”, redaktor naukowy krytycznej edycji ostatnich tomów Jana Długosza „Annales seu Cronicae incliti Regni Poloniae” oraz wpółredaktor tomów: „Piastowie. Leksykon biograficzny” (1999), „Universitätsstudium und Gesellschaft in Mitteleuropa vom 15. bis zum 18. Jahrhundert” (2017) i in. Kierownik projektu „Corpus Academicum Cracoviense. Elektroniczna baza studentów i profesorów Uniwersytetu Krakowskiego w okresie staropolskim 1364-1780” (https://cac.historia.uj.edu.pl)
Urodził się w 1958 r. w Pankach koło Częstochowy. Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego w Częstochowie. W latach 1977-1981 studiował historię na UJ. Doktorat uzyskał w 1992 r., habilitację w 2003 r., profesurę nadzwyczajną w 2010 r. Od 1983 r. pracownik naukowy Zakładu Historii Kultury i Oświaty Instytutu Historii UJ. W latach 2004-2011 kierownik Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 2011 r. dyrektor Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zainteresowania badawcze koncentruje na historii szkolnictwa, kultury i Kościoła w średniowieczu i czasach nowożytnych oraz na dziejach Ormian. Najważniejsze publikacje: „Próby chrystianizacji Litwy w latach 1248-1263" (1987), „Misja wewnętrzna na Litwie w czasach Mendoga a zagadnienie autorstwa Descriptiones terrarum" (1987), „Męczennicy sandomierscy. Legenda i rzeczywistość", „Szkoły katedralne metropolii gnieźnieńskiej w średniowieczu" (1994), „Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego" (współautor, 2000), „Ormianie w Polsce dawnej i dzisiejszej" (2000), „Armenia christiana. Unionistyczna polityka Konstantynopola i Rzymu a tożsamość chrześcijaństwa ormiańskiego (IV-XV w.)" (2002), liczne biogramy w „Polskim Słowniku Biograficznym". Redakcja naukowa: „Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51-1917/18" (E-R, 2006-2013)
Urodził się w 1938 r. w Kościerzynie. Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku-Wrzeszczu. W latach 1958-1963 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktorat uzyskał w 1977 r., habilitację w 1989 r., profesurę nadzwyczajną w 1994 r. Od 1969 r. pracownik naukowy Zakładu Historii Społeczno-Gospodarczej, a następnie Zakładu Historii Społeczno-Gospodarczej i Statystyki Instytutu Historii UJ. W latach 1994-2004 kierownik Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Najważniejsze publikacje: „Szkoła parafialna w Luborzycy i jej zwiazki z Uniwersytetem Jagiellońskim (1401-1803)" (1966), „Majątek Uniwersytetu Jagiellońskiego w dobie Kopernika" (1973), „Elementy demografii historycznej. Materiały do wykładów, ćwiczeń i metodyki prac badawczych" (1979), „Majątek kapitałowy Uniwersytetu Jagiellońskiego XV-XVIII w." (1984), „Przemysł gorzelniany Galicji doby autonomicznej. Między monopolem dworskim a monopolem państwowym" (1988), „Informator statystyczny do dziejów społeczno-gospodarczych Galicji. Słownik historyczny przemysłu gorzelniczego Galicji doby autonomicznej" (4 cz., 1988-1993), „Liber beneficiorum et benefactorum Universitatis Iagellonicae in saeculis XV-XVIII" (z M. Michalewicz, 2 t., 1999), liczne biogramy w „Polskim Słowniku Biograficznym". Opracowanie: „Relacje pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego o ich losach osobistych i dziejach uczelni w czasie drugiej wojny światowej" (2005). Redakcja naukowa: „Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850-1918" (A-D, 1999)
Urodził się w 1924 r. w Krakowie. Absolwent Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. W latach 1946-1950 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktorat uzyskał w 1960 r., habilitację w 1961 r., profesurę nadzwyczajną w 1973 r., profesurę zwyczajną w 1993 r. W latach 1956-1957 pracownik naukowy Zakładu Historii Nauki PAN, od 1958 r. zatrudniony w Katedrze (potem Zakładzie) Historii Nauki i Oświaty na Wydziale Filozoficzno-Historycznym, a potem w Instytucie Historii UJ. W latach 1963-1994 kierownik Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarł w 1995 r. w Krakowie. Znawca dziejów UJ, historyk oświaty i kultury epoki nowożytnej. Najważniejsze publikacje: „Krakowska szkoła zamkowa 1510-1801" (1954), „Biblioteka Macieja z Miechowa" (1960), „Księgozbiór i zainteresowania bibliofilskie Piotra Tomickiego na tle jego działalności kulturalnej" (1961), „Podstawy ideowe i organizacyjne kolonii akademickich Uniwersytetu Jagiellońskiego" (1963), „Historia Biblioteki Jagiellońskiej" t. 1 (współautor, 1966), „Uniwersytet Jagielloński. Tradycje, współczesność, perspektywy" (z M. Karasiem, 1975), liczne biogramy w „Polskim Słowniku Biograficznym". Opracowanie: „Karol Wojtyła w Uniwersytecie Jagiellońskim 1938-1954" (1983). Redakcja naukowa: „Historia nauki polskiej", t. 6-7: Dokumentacja bio-bibliograficzna t. I-II (1974-19754), „Studia z dziejów Drukarni Uniwersytetu Jagiellońskiego 1783-1974" (współredaktor, 1974), „Wyrok na Uniwersytet Jagielloński 6 listopada 1939" (1989).
Urodził się w 1901 r. w Starym Sączu. Absolwent I Gimnazjum w Nowym Sączu. W latach 1920-1924 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczeń i współpracownik prof. Stanisława Kota. Doktorat uzyskał w 1926 r., habilitację w 1935 r., profesurę nadzwyczajną w 1946 r., profesurę zwyczajną w 1957 r. W latach 1924-1934 zatrudniony na UJ jako pracownik naukowy Seminarium Historii Kultury. W 1934 r. archiwariusz, a w latach 1935-1939 kierownik Archiwum UJ. II wojnę światową spędził w Krakowie. W latach 1946-1949 kierownik Katedry Historii Średniowiecznej i Nowożytnej Wychowania i Oświaty UJ, następnie przeniesiony przez władze komunistyczne na Uniwersytet Wrocławski, gdzie pracował w latach 1949-1953. W 1953 r. powrócił na UJ, gdzie najpierw pracował w Katedrze Historii Polski Feudalnej, a od 1957 r. był kierownikiem Katedry Historii Nauki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym. W latach 1956-1958 dziekan tego Wydziału. W latach 1945-1949 i 1956-1963 kierownik Archiwum UJ. W 1951 r. członek korespondent PAU, od 1973 r. członek rzeczywisty PAN. Od 1989 r. wiceprezes i członek reaktywowanej PAU. W 1984 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. Zmarł w 1994 r. w Krakowie. Znawca dziejów UJ, wybitny historyk oświaty, nauki i kultury epoki nowożytnej. Najważniejsze publikacje: „Historja Uniwersytetu Jagiellońskiego w epoce humanizmu" (1935), „Polacy na studiach w Rzymie w epoce Odrodzenia" (1938), „Historia Szkół Nowodworskich" (1939-1947, wyd. 2 1988), „Alma Mater Jagellonica" (1958), „Wśród gawędziarzy, pamiętnikarzy i uczonych galicyjskich" (2 t., 1963), „Spojrzenia w przeszłość polsko-włoską" (1965), „W blaskach epoki Odrodzenia" (1968), „Z dziejów polskich wędrówek naukowych za granicę" (1969), „Z epoki renesansu, reformacji i baroku" (1971), „Jan Łasicki. Studium z dziejów polskiej kultury naukowej XVI wieku" (1973), „Stanisław Smolka w życiu i nauce" (1975), „Na przełomie dwóch stuleci. Z dziejów polskiej humanistyki w dobie Młodej Polski" (1977), „Historyk gniewny i niepokorny. Rzecz o Wacławie Sobieskim" (1978), „Śląsk w polskiej kulturze umysłowej" (1979, wyd. 2 1982), „Z zaścianka na Parnas. Drogi kulturalnego rozwoju Jana Kochanowskiego i jego rodu" (1981), „Szlakami dziejopisarstwa staropolskiego" (1981), „Między Krakowem a Warmią i Mazurami. Studia i szkice" (1987), liczne biogramy w „Polskim Słowniku Biograficznym". Redakcja naukowa: „Sebastian Petrycy uczony doby Odrodzenia" (1957), „Maciej z Miechowa 1457-1523. Historyk, geograf, lekarz, organizator nauki" (1960), „Historia Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego" (1965), „Historia Starego Sącza od czasów najdawniejszych do 1939 roku" (1979).
Ważniejsze prace edytorskie: „Kronika mieszczanina krakowskiego z lat 1575-1595" (1930), „Conclusiones Universitatis Cracoviensis 1441-1589" (1933); „Metryka promowanych Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Krakowskiego z lat 1639-1741" (1947), Jan Śniadecki „Żywot literacki Hugona Kołłątaja" (1951), Jan Brożek „Wybór pism" (t.1, 1956).
Urodził się w 1865 r. w Słomniczkach koło Miechowa. Uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. W latach 1886-1890 studiował historię, literaturę i geografię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; studiów formalnie nie ukończył. W latach 1890-1934 pracował w Archiwum Akt Dawnych w Krakowie, gdzie w latach 1917-1934 pełnił funkcję dyrektora. Na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach w latach 1908-1934 pełnił funkcję historiografa uniwersyteckiego i opiekuna (tj. kierownika) Archiwum UJ. W 1896 r. współzałożyciel i członek Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Miasta Krakowa. Od 1925 r. członek korespondent PAU. W 1933 r. otrzymał doktorat honoris causa UJ. Zmarł w 1934 r. w Krakowie. Zainteresowania badawcze koncentrował wokół historii Krakowa, kultury i sztuki, archiwistyki, sfragistyki, paleografii i edytorstwa źródeł historycznych. Najważniejsze publikacje: „Pieczęcie miast Krakowa, Kazimierza, Kleparza i jurydyk krakowskich do końca w. XVIII" (1907), „Domy krakowskie" (1911-1934), „Pieczęcie Uniwersytetu Jagiellońskiego" (1917), „Godła rzemieślnicze i przemysłowe krakowskie" (1922), „Rzeźnicy krakowscy" (1930), „Szkice krakowskie" (1939-1947). Prace edytorskie: „Album studiosorum Universitatis Cracoviensis" t. II-III (1490-1606) (1892-1904), „Ustawy cen dla miasta Starej Warszawy od r. 1606-27" (1894), „Rachunki dworu królewskiego 1544-67" (1911), „Księgi radzieckie kazimierskie 1369-1402" (1932).